بررسی اثرهای تنش خشکی بر شاخصهای جوانه‌زنی سه گونه مرتعی از جنسBromus

تنش­های محیطی به­ویژه تنش خشکی از مهمترین عوامل کاهش و اختلال در مراحل مختلف رشد و نمو گیاهی بخصوص جوانه‌زنی در مناطق خشک و نیمه­خشک ایران است. بدین منظور آزمایشی بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار در شرایط آزمایشگاه به اجرا درآمد. در این آزمایش از سه گونه مرتعی از جنس Bromus (Br.tomentellus, Br.inermis, Br.persicus) و چهار تیمار خشکی (آب مقطر، 3-، 6- و 9- بار) استفاده گردید. در این آزمایش، درصد جوانه­زنی، طول ریشه­چه، طول ساقه­چه، طول گیاهچه، نسبت طول ریشه­چه به طول ساقه­چه، وزن خشک گیاهچه، وزن تر گیاهچه، نسبت وزن خشک به وزن تر گیاهچه، سرعت جوانه­زنی و شاخص بنیه بذر اندازه­گیری شد. نتایج نشان داد که با افزایش تنش خشکی تمامی صفات به طور قابل­­توجهی کاهش یافتند. این کاهش در تمامی صفات مورد ارزیابی در تغییر پتانسیل از 3- به 6- بار حداکثر بود. به طور کلی در میان گونه­های مورد آزمایش، گونه Br.tomentellus در پتانسیل­های مورد مطالعه جوانه­زنی مناسبی را نشان  داد و از این نظر بر سایر گونه­ها برتری معنی­داری داشت. از عامل­های مورد ارزیابی، طول گیاهچه و شاخص بنیه بذر بیشترین واکنش را به تغییر پتانسیل آب نشان دادند. البته در بین سطوح تنش خشکی، پتانسیل­های 6- و 9- بار بهترین سطوح جهت ارزیابی مقاومت به خشکی بودند.